Ο θάνατος αμβλύνει τα πάθη και οξύνει τα αισθήματα συμπάθειας. Αυτός είναι ο λόγος που, ακόμα και στον χώρο του Δικαίου, παρείσφρυσαν ρητά του τύπου «ο τεθνεώς δεδικαίωται». Κανείς δεν θυμάται τα στραβά του τεθνεώτος κι όλοι μιλούν για «απώλεια» και δη «μεγάλη». Δημιουργείται έτσι η στρατιά των μετά θάνατον ηρώων, στην οποία, βεβαίως, εντάσσεται άμεσα ο προσφάτως εκλιπών, καταλαμβάνει περίοπτη θέση, αποτελεί αφορμή για λόγια μεγάλα (που, σε λίγο και άνευ ετέρου θα αποδειχθούν «ψεύτικα») και, γενικώς, όλα κινούνται στον χώρο της υπερβολής, όλα μοιάζουν ξένα προς την πραγματικότητα…
Όλα τα ανωτέρω έρχονται στο μυαλό μου διαβάζοντας για την πρόσφατη απώλεια του Μάνου Ξυδούς. Καλά, αναρρωτιέμαι, ήταν τόσο αγαπητός ο Ξυδούς και δεν το ήξερα ; Τον θεωρούσαν όλοι τόσο σημαντικό καλλιτέχνη και δεν το είχαν εκφράσει ποτέ ; Όπως καταλαβαίνετε, εάν δεν λάμβανα υπ’ όψη μου όλα τα ανωτέρω, η έκπληξή μου θα ήταν μεγάλη. Τέλος πάντων …
Ο Μάνος Ξυδούς έφυγε. Δεν ξέρω ούτε το πώς ούτε το γιατί, κι ούτε θέλω να μάθω, ξέρω μόνο ότι ήταν νέος, μόλις 57 ετών. Είχε, βέβαια, διανύσει μεγάλη πορεία στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού κι είχε γίνει ευρύτατα γνωστός (από κάποιο σημείο και μετά) ως μέλος του πιο πετυχημένου γκρουπ της δεκαετίας του 90, του Πυξ- Λαξ (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είχε ξοφλήσει … Κρίμα …Ήταν, λένε, καλό παιδί (κι όπως ξέρετε, τα καλά παιδιά, συνήθως, φεύγουν νωρίς…).
Ο αστικός μύθος που έχει συνδεθεί με το όνομα του Μάνου Ξυδούς είναι, ασφαλώς, η θρυλούμενη συμμετοχή του στους «κουκουλοφόρους της δεκαετίας του 80», το μουσικό συγκρότημα Dreamer and the Full Moon, αυτούς που ποτέ μέχρι σήμερα δεν «έβγαλαν την κουκούλα», δεν αποκάλυψαν δημόσια την πραγματική τους ταυτότητα. Αν κρίνω απ’ τη φωνή και την περιεκτική απλότητα των στίχων και της μουσικής, ναι, ασφαλώς και συμμετείχε ο Ξυδούς. Άλλωστε, ποτέ δεν το διέψευσε (ούτε και ο Νίκος Πιπινέλης, ο έτερος «διάσημος», στον οποίο αποδόθηκε συμμετοχή στο γκρουπ). Η Sandrina (μαζί με το Get that beat των Sparp Ties) είναι, ίσως, τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια με ξένο στίχο της δεκαετίας του 80, μ’ αυτά μεγαλώσαμε όλοι εμείς (που σιγά-σιγά σαρανταρίζουμε), αυτά κρατήσαμε σ’ όλη την πορεία μας από τότε έως τώρα, αυτά συνεχίζουμε να χορεύουμε στα πάρτυ μας. Την Sandrina, λοιπόν, κρατώ από τον Μάνο Ξυδούς, την Sandrina της εφηβείας μας (κι όχι τη συμμετοχή του στους Πυξ-Λαξ, ούτε τις συνεργασίες του με τον Βασίλη Καρρά και τον Γιώργο Νταλάρα …).
Μάνο Ξυδούς, καλό ταξίδι!
Sandrina(Dreamer and the Full Moon – 1984)
Walking down the street
leaving all of them behind
thinking about of me
and the times of life
I can’t see her face
I can’t see her eyes
but I can breathe your breath
i can paint your smile
Sandrina, Sandrina you’re touching me now
Sandrina, Sandrina around
Sandrina, Sandrina you’re stalking me now
Sandrina, Sandrina oh Lord
Lay me down on your empty road
many dreams fly out
you made me a wind of love
tell me how, tell me how
In a second life
face, full of love
souls dressed black sun
death never comes
Sandrina, Sandrina you’re touching me now
Sandrina, Sandrina around
Sandrina, Sandrina you’re stalking me now
Sandrina, Sandrina oh Lord
Walking down the street
leaving all of them behind
thinking about of me
and the times of my life
In a second life
that is full of love
souls dressed black sun
death never comes
Sandrina, Sandrina you’re touching me now
Sandrina, Sandrina around
Sandrina, Sandrina you’re stalking me now
Sandrina, Sandrina oh Lord
[Οι φωτογραφίες των δίσκων και οι στίχοι της Sandrina είναι από το μπλογκ http://musicsot.blogspot.com/, ένα πολύ ενδιαφέρον μουσικό μπλογκ. Το παρόν κείμενο η Sandrina αφιερώνoνται στους παιδικούς φίλους και συνοδοιπόρους - που τώρα κατοικούν στην Ελβετία - Κώστα, Τάκη, Αντρέα, Φώτη. Το τραγούδι, φυσικά, λέγεται Sandrina κι όχι Sambrina, όπως αναφέρει η μεγάλη πλειοψηφία των σελίδων του διαδικτύου.]
Αθήνα, 15 Απριλίου 2010
Φώτης Μπατσίλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου