ΤΑ ΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗ, ΩΣ ΑΦΟΡΜΗ

Αντιγράφω κάποιους στίχους απ’ τα «ΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ» του Τάκη Βαρβιτσιώτη, ήτοι:

14

Έστω και μιά μονάχα όμορφη κοπέλλα είν’ ικανή

Ν’ αλλάζει τον προσανατολισμό της μέρας

18

Ο ποιητής είναι ταγμένος να φιλά

Όλες τις όμορφες κοιμώμενες του κόσμου

32

Ο ποιητής τα πράγματα ονομάζοντας

Τα σώζει από το θάνατο

107

Άφησε πίσω σου ολόκληρη τη συγκομιδή σου

Και φύγε όπως ήρθες

Με τα χέρια αδειανά

Η αθωότητα μόνο διαρκεί

Και σημειώνω:

Όλοι εμείς που ζηλέψαμε την δόξαν των ποιητών, που διώξαμε να κερδίσουμε την αθανασία, που τολμήσαμε να νομίσουμε ότι η αθανασία μας πρέπει, που πιστέψαμε πως φιλήσαμε τις ωραίες κοιμώμενες, που ονειρευτήκαμε να φιλήσουμε ωραίες μη κοιμώμενες, που ονοματίσαμε πράγματα και είπαμε πως τα σώσαμε απ’ τον Θάνατον, που παλέψαμε να μείνουμε άγρυπνοι όταν όλοι πήγαιναν για ύπνο, που νομίσαμε πως ξαγρυπνήσαμε αν και κοιμηθήκαμε τον ύπνο του δικαίου, που δεν αντιληφθήκαμε πόσο άδικο είναι να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, που μιλήσαμε με έπαρση για τη σεμνότητα, που αφήσαμε να μας ρουφήξει η δίνη της μεγαλομανίας, που μιλήσαμε σκληρά για λυρισμό, που υμνήσαμε με λύρες την σκληρότητα, που αναζητήσαμε την ομορφιά επί ματαίω και ανεχθήκαμε μοιραία την ασχήμια, που ονειρευτήκαμε την μοναδικότητα αλλά ξεπέσαμε στην μοναχικότητα, που εξυμνήσαμε το πνεύμα και καταρρακώσαμε την ύλη, που αποζητήσαμε την ύλη, πλην εκείνη μας απέρριψε πνευματωδώς, που ετράφημεν στο λίκνο της φλυαρίας αντί της σιωπής, που πιστέψαμε σε πράγματα που δεν υπήρξαν, που δεν πιστέψαμε στα ίδια μας τα μάτια, που κάναμε πράγματα που δεν θέλαμε και που θέλαμε πράγματα που δεν κάναμε, που ό,τι κι αν είπαμε ή δεν είπαμε, ό,τι κι αν κάναμε ή δεν κάναμε, δεν μετανιώσαμε ΠΟΤΕ,

Όλοι εμείς ή, αν όχι όλοι, σίγουρα κάποιοι από μας (ξέρω τι λέω),

Σήμερα, παραμονές Πρωτοχρονιάς 2010, στο στρίψιμο του έτους και της δεκαετίας, ίσως πετύχουμε να βγάλουμε τη νύχτα αναίμακτα, καθ’ ότι αξιωθήκαμε να έχομε την επιλογή της μοναξιάς …

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

(Σε όλους εμάς κι όλους εσάς!)