ΣΟΥΤ, ΡΕ ΛΑΚΗ! (Όχι άλλη ποιότητα...)

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν είμαστε όλοι με τους πολλούς. Φυσικά, δεν έχουμε πάντα δίκιο εμείς, οι λίγοι, κι ας το ’χουμε τις περισσότερες φορές, ας μας δυναστεύουν οι πολλοί, ας μας επιβάλλουν τις προτιμήσεις τους, ας μας δείχνουν τον σωστό δρόμο, ας μας θεωρούν εξωτικά φρούτα. Ακόμα πιο φυσικά, δεν επιλέξαμε εμείς να είμαστε οι λίγοι, ούτε θέλουμε να παραμείνουμε λίγοι, αλλά πρέπει, ως λίγοι, να υπενθυμίζουμε ότι δεν είμαστε «λίγοι» κι ας νομίζουν ότι κάνουμε τους «πολύ». Ούτως ή άλλως, με τους πολλούς ζούμε κι οφείλουμε να τους ανεχόμαστε έως ότου γίνουμε εμείς πολλοί (που δεν θα γίνουμε), οπότε θα πρέπει να μας ανέχονται αυτοί. Αυτά έχουν οι κοινωνίες, έτσι ζουν και πορεύονται, με πλειοψηφίες (αρκεί να είναι πράγματι πλειοψηφίες). Αλλ’ αυτά είναι μεγάλες συζητήσεις γι’ αυτό ας γίνω πιο συγκεκριμένος:

Ανήκω κι εγώ σ’ εκείνη την ομάδα των τηλεθεατών που όχι απλώς δεν τους αρέσει ο Λαζόπουλος (ομιλώ για τον Λάκη), όχι απλώς δεν τον θεωρούν «ό,τι πιο ποιοτικό διαθέτει η ελληνική τηλεόραση» (όπως πιστεύουν οι πολλοί), αλλά δεν μπορούν πλέον να τον ανεχθούν στο παραμικρό. Μετά τους 10 μικρούς νέγρους (Μήτσους, δηλαδή, που δεν ήταν 10 μοναχά, σαν τις αδερφές Τατά…), εκπομπή που, κατά το μάλλον ή ήττον, ήταν καλή κι, εν πάση περιπτώσει, βλεπόταν (λόγω της δραματοποιημένης μορφής της), ο Λαζόπουλος κράτησε ό,τι χειρότερο είχε να επιδείξει (και δείξει) η εκπομπή του αυτή: τον γύφτο! Μη βιαστείτε να θεωρήσετε ότι η παραπάνω άποψή μου είναι απλώς μια κόντρα στο κατεστημένο (ναι, ο Λάκης, είναι κατεστημένο!) ούτε απλώς διαχωρισμός της θέσης μου από την πλατειά μάζα (να ’τοι πάλι οι πολλοί!). Έχω πολύ συγκεκριμένους λόγους που δεν μ’ αρέσουν οι εκπομπές του Λαζόπουλου. Ιδού:

1. Ο Λαζόπουλος είναι κιτς. Η γυφτο-βλαχο-ροκ (!) εμφάνισή του (μούσια, χτένισμα εξημερωμένου γορίλα, πράσινα σταράκια, εφαρμοστό κουστούμι που αναδεικνύει την ευτράφεια – καλοζωισμό αυτού που το φοράει), πέρα απ’ το ότι απωθεί αισθητικά, πέρα κι απ’ το ότι παραπέμπει στις χειρότερες στιγμές του Χάρυ Κλυν, δεν βοηθάει στο παραμικρό το ζητούμενο της εκπομπής, την σάτιρα (εάν, βέβαια, αυτό είναι το ζητούμενο). Απλώς συμπυκνώνει όλη την κακογουστιά που «κρύβει» κι εκπέμπει (οξύμωρον!) κάθε «βλαχαδερό» που μεταμορφώθηκε σε πετυχημένο νεοέλληνα…

2. Ο Λαζόπουλος είναι εκβιαστής. Εκβιάζει το γέλιο με σεξιστικά και χοντροκομμένα αστεία (οι πορδές του κανονικά θα πρέπει να του ζητήσουν ποσοστά …), εκβιάζει το χειροκρότημα του κοινού με κανονισμένες παύσεις και συντονισμένες προτροπές δια του βλέμματος ή των χεριών, εκβιάζει τα συναισθήματα και τη συμπάθεια του κόσμου με μελό μεθόδους, προβάλλοντας και σχολιάζοντας το αυτονόητο και το προφανές, με συνεχή χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση (ανάπηρα παιδιά, αναξιοπαθούντες συνταξιούχοι «χρησιμοποιούνται» ασύστολα και φορές απροκάλυπτα, λες και πρόκειται για εκπομπή του Αυτιά). Γενικώς, εκβιάζει και απαιτεί τη συμφωνία εξέδρας και πλατείας, καλλιτέχνη και κοινού. Έτσι (και μόνον έτσι) γίνεται, αν όχι αποδεκτός, τουλάχιστον ανεκτός ο μονόλογος, η τακτική δηλαδή που μετέρχονται όσοι δεν έχουν τίποτα σημαντικό να πουν …

3. Ο Λαζόπουλος είναι επιλεκτικός ακόμη και σ’ αυτό που κάνει και που ο ίδιος θέλει να χαρακτηρίζει σάτιρα ή κριτική. Σατιρίζει διάφορους καλλιτέχνες τύπου Καρβέλα, αλλ’ αφήνει επιμελώς (τόσο που καταντάει επιδεικτικώς) στο απυρόβλητο άλλους καλλιτέχνες της ίδιας και κατώτερης «ποιότητας» με τον Καρβέλα, οι οποίοι όμως τυγχάνουν … κάπως «κολλητοί» του (Ρουβάς, Τσαλίκης και λοιπά «κατασκευάσματα» της εγχώριας μουσικής δεν έχουν υποπέσει ποτέ σε πλημμέλεια που να χρήζει έστω σχολιασμού από τον Λαζόπουλο …).

4. Ο Λαζόπουλος είναι λαϊκιστής. Αναπαράγει ό,τι πιο λαϊκίστικο μπορεί να βάλει ο νους σου, ό,τι μπορείς ν’ ακούσεις σ’ οποιοδήποτε πραγματικό ή τηλεοπτικό καφενείο, αρκεί να συνάδει με το μέσο λαϊκό αίσθημα: «οι πολιτικοί τα παίρνουν», «οι δημοσιογράφοι λένε ψέματα» κ.λπ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ με πόση αηδία τον άκουσα να δικαιολογεί τους καταληψίες «αδιόριστους εκπαιδευτικούς» των στούντιο της ΕΡΤ με τον απαράδεκτο ισχυρισμό ότι οι άνθρωποι της ΕΡΤ δεν έπρεπε να θορυβηθούν με την κατάληψη αλλά έπρεπε να … προσφέρουν καφέ (!!!) στους καταληψίες διότι είναι … μέτοχοι της ΕΡΤ αφού την πληρώνουν μέσω της Δ.Ε.Η. Ούτε ότι κατηγορούσε κάποιον που είπε ότι δεν κατανοεί τον όρο «αδιόριστος εκπαιδευτικός». Λες κι αυτή η χώρα «παράγει» εκπαιδευτικούς αποκλειστικά με σκοπό να τους διορίζει…

5. Ο Λαζόπουλος έχει πολλές άλλες ιδιότητες που με αηδιάζουν και εκνευρίζουν και με κάνουν να αισθάνομαι πολύ τυχερός που δεν έχω τον χρόνο να βλέπω περισσότερο τηλεόραση. Εκείνο όμως που με εκνευρίζει και απωθεί περισσότερο απ’ όλα είναι ότι ο Λαζόπουλος, ο Λάκης, ο μικρός θεός της τηλεόρασης, ο πιο πετυχημένος και συνάμα πιο «ποιοτικός», υπερβαίνει τα εσκαμμένα, δε λογαριάζει τίποτα, τον τυφλώνει η επιτυχία και θέλει να τα κάνει όλα (αφού σε έναν θεό όλα επιτρέπονται), κι ως κατ’ ουσίαν γύφτος, όλα να τα σφάξει, όλα να τα μαχαιρώσει. Και το πετυχαίνει! Πιάνει το μικρόφωνο κι αρχίζει να τραγουδάει, τραγούδια του Λοΐζου, του Σαββόπουλου, του Μίκη και του Μάνου και, ναι, του Μάλαμα! Χωρίς την παραμικρή ντροπή! Αντιθέτως, με ύφος, με έπαρση (χαμηλώνει τη φωνή στα «ψαγμένα» σημεία για να δείξει ότι δεν τραγουδάει απλώς αλλά ότι «ερμηνεύει»)! Κι ας έχει τη χειρότερη φωνή κι απ’ τον χειρότερο τραγουδιστή όλων των μουσικών ριάλιτι. Κι ας είναι πιο φάλτσος απ’ όποιον πιο φάλτσο έχετε ακούσει ποτέ. Κι ας μην ξέρει ούτε που να μπει, ούτε που να βγει σε κάθε τραγούδι. Εκείνος, που «κριτικάρει» και κοροϊδεύει άλλους κι άλλους τραγουδιστές με σαφώς καλύτερη φωνή κι ερμηνεία από αυτόν, εκείνος, λοιπόν, ο θεός επιμένει! Τραγουδάει συνεπαρμένος (και, φεύ, συνεπαίρνει και τα πλήθη). Κι εγώ εκνευρίζομαι και λέω μέσα μου (κι έξω μου, πια) «αχ, να ζούσε ο Μάνος, Λάκη, να σου απαγορεύσει να λες τα τραγούδια του. Διότι οι άλλοι είτε δεν έχουν τέτοια δύναμη, είτε την έχουν μεν (όπως ο Μίκης), αλλά είναι όμοιοί σου, Λάκη, και σε συγχωρούν, δεν σου βουλώνουν το στόμα, Λάκη, πετυχημένε, ποιοτικέ, Λάκη». Κι είναι, στ’ αλήθεια, παράδοξο (κι ίσως οξύμωρο) αυτά που περιμένεις ν’ ακούσεις για τον Λαζόπουλο από «ποιοτικούς» και «σοβαρούς» καλλιτέχνες να τα ακούς από τη … Τζούλια Αλεξανδράτου: «Μπορεί να κάνει σάτιρα και να τον βλέπω κι εγώ, μπορεί πράγματι να μην ξέρω γραμματική και συντακτικό, ωστόσο και εγώ μπορώ να πω ότι ο Λαζόπουλος είναι φάλτσος και τραγουδά παράφωνα», είπε η γνωστή ηθοποιός της (επίσης) πετυχημένης ερωτικής ταινίας, κι έχει δίκιο! Διότι κάποιος, επιτέλους, έπρεπε να του πει «σουτ, (τσου), ρε Λάκη»...

Αθήνα, 3 Ιουνίου 2010

Φώτης Μπατσίλας

 

Υ.Γ. Στις φωτογραφίες, κατά σειρά: ο «παλιός» Λάκης Λαζόπουλος, ο ίδιος σε ρόλο «αυστηρού κριτή», ο ίδιος δίπλα-δίπλα με τον έτερο «κήνσορα» Μίκη Θεοδωράκη και, τέλος, η εύστοχη (κι όμορφη) ηθοποιός και τραγουδίστρια Τζούλια Αλεξανδράτου. Όλες τις φωτογραφίες τις πήρα από το διαδίκτυο, από sites που όμως δεν θυμάμαι για να αναφέρω.