Τα ημερολόγια του Μουντιάλ (Μέρος ΙΙ)

9. ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Ναι, κύριε Παπαδημητρίου, είναι «καραγκιοζιλίκια» αυτά που κάνει ο Μαραντόνα. Ξέρετε, άλλωστε, εσείς καλά από τέτοια …

10. ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ και Σία: Όχι, κύριε Κατσαρέ, δεν είναι όλοι οι ύμνοι όλων των ομάδων σαν του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, δεν έχουν όλοι λόγια. Το «συγγνώμη» όμως απαντάται σ’ όλες τις γλώσσες του κόσμου και το λένε όλοι…

11. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ και παρ’ αυτώ: Εάν ο στόχος των μεταδόσεων από το στούντιο της ΕΡΤ στην Ελλάδα ήταν ο περιορισμός των εξόδων, μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος για ποιο λόγο ο Θεοφιλόπουλος με τον Βλάχο μεταδίδουν μαζί τα παιχνίδια και δεν μεταδίδουν διαφορετικό ματς ο καθένας ; Δηλαδή ο Διακογιάννης και οι λοιποί που μετέδιδαν μόνοι τους ήταν οπισθοδρομικοί ή μήπως μονότονοι ; Κι επίσης, για ποιο λόγο χρειάζονταν τρεις (3) δημοσιογράφοι (Παπαδημητρίου, Μενδρινός και Δάρρας) για την κάλυψη των αγώνων της Εθνικής ; Και, μια που το ’φερε ο λόγος, ο Δάρρας προσελήφθη στην Εθνική; Κι αν ναι, για ποιο λόγο; Μήπως για να τιμηθεί η ευδόκιμη υπηρεσία του στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού;

12. ΚΑΡΟΥΛΙΑΣ: Έτσι! Έτσι! Έτσι! (Πώς, δηλαδή ;)

13. ΡΕΧΑΓΚΕΛ: Δεν αμφισβητώ την προσφορά του στην Εθνική ομάδα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και υπεράνω κριτικής. Κι η κριτική μου έγκειται στο εξής: πήγε την ομάδα στην Νότιο Αφρική όχι για να παίξει μπάλλα, αλλά για να φέρει αποτέλεσμα. Δικαίωμά του. Εγώ διαφωνώ, κάποιοι όμως συμφωνούν (και δεν θα τους κατηγορήσω για το ότι το βλέπουν έτσι). Αλλά, όπως και να το κάνουμε, δυστυχώς, αποτέλεσμα δεν έφερε. Αντιθέτως, αυτό που «κατάφερε» ήταν να κατεβάσει την πιο αμυντική ίσως ομάδα που εμφανίστηκε ποτέ σε παγκόσμιο κύπελλο! Αρχές του δευτέρου ημιχρόνου (στο ματς με την Αργεντινή) η Εθνική έπαιζε με … δέκα (10) αμυντικούς (!!!) - 1 τερματοφύλακας (Τζόρβας), 4 κεντρικοί αμυντικοί (Παπαδόπουλος, Κυργιάκος, Μόρας, Παπασταθόπουλος), 2 αριστεροί μπακ (Τοροσίδης, Σπυρόπουλος), 1 δεξιός μπακ (Βύντρα), 2 αμυντικά χαφ (Κατσουράνης, Τζιόλης) κι ένας … μεσοεπιθετικός (Σαμαράς)!!! Παρακολουθώ ποδόσφαιρο από τα τέλη της δεκαετίας του 70 κι αυτό το πράγμα, μα τω Θεώ, δεν το ’χω ξαναδεί! Μοιραία, όταν χρειάστηκε να επιτεθεί η ομάδα, έκαναν σουτ (από μακριά, βέβαια) ο Αβραάμ Παπαδόπουλος κι ο Σπυρόπουλος. Θα μου πείτε, θα ήταν καλύτερα να παίζαμε επιθετικά και να χάναμε 4-1, όπως η Ν. Κορέα; Η απάντηση, για μένα, είναι εύκολη: ναι! Όταν δεν μπορείς με τίποτα να πάρεις αποτέλεσμα, είναι καλύτερα να παίξεις τουλάχιστον μπάλλα. Κι έπρεπε να το ήξερε εξ αρχής ο Ρεχάγκελ ότι αυτοί οι παίχτες δεν μπορούσαν να πάρουν με τίποτα αποτέλεσμα. Ειδικά που οι Αργεντίνοι όχι απλώς δεν χαρίστηκαν αλλά έπαιξαν και με πάθος εναντίον μας (γιατί, άραγε; Λόγω έπαρσης; Για να βοηθηθεί η Νιγηρία; Λόγω χαρακτήρα; Ποιος ξέρει …). Τι έμεινε ; Τίποτα καλό! Μετά από χρόνια θα θυμόμαστε το ματς για τις απαράδεκτες δηλώσεις του Μέσι που δε μπορούσε να σκοράρει και του έφταιγαν … οι τρίχες (το δήθεν σκληρό παιχνίδι των Ελλήνων, δηλαδή) και, φυσικά, η σύνθεση των δέκα αμυντικών. Κι όσοι μιλούν για «περήφανη αποχώρηση» ή για «αποχώρηση με ψηλά το κεφάλι» είτε εθελοτυφλούν είτε …κάνουν πλάκα.

14. ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΔΟΣΕΙΣ: Έχουμε καλές λήψεις, καλά στιγμιότυπα, βλέπουμε σε γενικές γραμμές τα πάντα και δε μας μένει αμφιβολία για τα φάουλ και τα οφ-σάιντ. Μόνο που τα ριπλέυ δεν είναι τόσο συχνά και δίνονται πολύ αργά. Τόσο αργά που, κάποιες φορές, έχουμε ξεχάσει τη φάση. Ας ελπίσουμε να βελτιωθεί κάπως η τηλεσκηνοθεσία.

15. ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ: Απίστευτοι διαιτητές από απίστευτες Χώρες (Μάλι, Ουζμπεκιστάν κ.λπ.). Φυσικά, έχουν κάνει μέχρι στιγμής απίστευτα λάθη (ανύπαρκτες κόκκινες, κυρίως) που, ευτυχώς, δεν αλλοίωσαν (τουλάχιστον 100%) αποτελέσματα. Έτσι όπως πάνε, πάντως, περιμένω και μεγάλα και «καθοριστικά» λάθη. Μακάρι να διαψευσθώ...

16. ΑΦΡΙΚΗ: Απογοήτευσαν όλες (μα όλες!) οι ομάδες. Κρίμα!

17. ΧΑΡΙΣΤΕΑΣ, ΣΕΪΤΑΡΙΔΗΣ κ.λπ. «παλιοί»: Ναι, έχει δίκιο ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ότι δεν πρέπει να τους βρίζουμε (λόγω του Euro). Το Euro όμως είναι παρελθόν, το ίδιο και η προσφορά όλων των «παλιών». Ειδάλλως, θα έπρεπε να παίζουμε ακόμη με τον Παπαϊωάννου, τον Δομάζο, τον Κούδα και τον Μαύρο. Κι επειδή είναι πολύ δύσκολο να θέσουν οι ίδιοι εαυτόν εκτός Εθνικής, κάποιος πρέπει να πάρει την «ευθύνη». Ως τότε, όταν δεν παίζουν καλά, θα τους βρίζουμε (και καλά θα κάνουμε, δίχως τούτο να σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε την προσφορά τους).

18.ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ: Ήρθε η ώρα να σας το αποκαλύψω: ναι, αυτή(ν)!!!

19. PANINI: 23 ακόμα. Κοντεύω!

Αθήνα, 23 Ιουνίου 2010

Φώτης Μπατσίλας