Πέφτουν οι σφαίρες σαν το... Χαλαζωνίτη!

Τούτες οι σφαίρες ακόμα βουίζουν γύρω μου. Εκτοξευμένες απ’ την πέννα του Δημήτρη Χαλαζωνίτη, άλλες μαλακές κι άλλες σκληρές, κάποιες σαν εξοστρακισμένες κι αδέσποτες, μα όλες καίριες, με πετυχαίνουν, τίμια, οι άτιμες, εκεί που πονώ, εκεί που όλοι πονούν, στο σημείο που άλλοι ονομάζουν συνείδηση, άλλοι ψυχή κι εγώ απλώς αίσθημα. Σφαίρες πολυτονικές, έγχρωμες σ’ ασπρόμαυρο φόντο, πλανώνται στον αέρα, σφυρίζουν, να ησυχάσεις δε σ’ αφήνουν, άλλες εισέρχονται κατ’ ευθείαν μέσα σου κι άλλες τριγυρίζουν γύρω σου, κάρβουνα αναμμένα, την ύπαρξή τους υπενθυμίζουν και προφυλάσσουν τη δική σου. Σφαίρες, λοιπόν, ποιήματα δηλαδή, εκατό τον αριθμό, οι πενήντα αφιερωμένες στον Δημήτρη Λιοσάτο που έφυγε και στη μικρή Φωτεινή που έρχεται με φόρα, κι άλλες πενήντα στους ποιητές Γιάννη Βαρβέρη και Σωτήρη Κακίση και στον Τζιμάκο (τον Πανούση), πυροβολητές μεγίστου βεληνεκούς όλοι τους, και μεταξύ αυτών, των εκατό σφαιρών, μία ριπή, και στο τέλος τους, μια μαχαιριά, μαχαιριά που πλήγωσε τον ποιητή, «τη νύχτα που έφυγε ο Δημήτρης».

Ο Δημήτρης Χαλαζωνίτης μετά τις «Ζημιές» (1997), τους «Αερίτες» (2003) και το «Πωλείται το παρόν» (2006), παρουσιάζει τη νέα του ποιητική συλλογή με τίτλο «Σφαίρες» (όλα τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Θεμέλιο»). Πάρτε μια μικρή γεύση (και προσοχή μην πληγωθείτε):

1. Μια σφαίρα λέει πάντα αλήθεια.

16. Δεν έχω πίστη για να χάσω

στην έξοδο τραγουδούν

οι Ελεύθεροι Απελπισμένοι.

34. Στον καθρέφτη έχουν φωλιά οι ρυτίδες.

Κάθε χρόνο, μια-μια, δυο-δυο

βγαίνουν για κυνήγι.

50. Όχι ουρανός.

Μα το μαρμαρωμένο μαστίγιο

της αστραπής

58. Κρατάει τσιγάρο και μαχαίρι.

Και τα δύο στα δόντια.

Χαμόγελο είναι.

77. Κι αν οι σφαίρες των επίλεκτων ποιητών

πάντα βρίσκουν τον στόχο

Είναι γιατί το μάτι

σαν βάζουν στο στόχαστρο

βλέπουν μονάχα τον ίδιο τους τον εαυτό.

92. Και είναι η περιφρόνησή μου

σαν την τσίκλα που μασάν τα παιδιά

ακόμη και μπροστά στη συντέλεια του κόσμου.

94. Καλησφαίρα.

Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα ποιήματα -σφαίρες με λήγοντα μηδέν (10, 20, κ.λπ., συν στο ποίημα με αριθμό 98). Είναι όλα τους «κόκκινα» και ξεκινούν όλα με τον στίχο «όχι ο ουρανός». Γιατί, άραγε;…

Κι όπως γράφει ο ποιητής στο οπισθόφυλλο του βιβλίου,

…πάρτε σφαίρες μαζί σας

Το μέλλον είναι πόλεμος.

Υ.Γ. Περισσότερα για τον Δημήτρη Χαλαζωνίτη στο http://www.halazonitis.gr/.

Στις φωτογραφίες, κατά σειρά: 1. Το εξώφυλλο της ποιητικής συλλογής, ο Δημήτρης Χαλαζωνίτης και οι Τζίμης Πανούσης, Δημήτρης Χαλαζωνίτης και Σωτήρης Κακίσης (από εκδήλωση για τον Κακίση)

Αθήνα, 19 Μαΐου 2011

Φώτης Μπατσίλας