Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΜΑΗΣ, ΜΑΗΣ ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ

Ο δικός μου Μάης έχει, βέβαια, τα τριαντάφυλλα του κάμπου, τους νάρκισσους δηλαδή, που εμείς, ως άλλοι αιρετικοί ή απλώς αδαείς, τα λέμε έτσι, το προαπάντημά του στην εξοχή, τα τραγούδια, τα γέλια, τις χαρές, των κρυφών πόθων την υποδαύλιση κι όλα όσα συνεπάγεται ο πιο όμορφος καιρός για δυο, καθώς και τα πουλιά το λένε. Έχει κι άλλα ο δικός μου Μάης, ο εργατικός κι αγροτικός μαζί, αυτός ο μυρωδάτος που διαδέχεται τον ξανθό Απρίλη, άλλα, γλυκά κι ονειρώδη, του παρελθόντος και του μέλλοντος, αλλά και του ενδιάμεσου, του παρόντος, κι ιδίως η πρώτη του μέρα, η Πρωτομαγιά, αυτή η μέρα που την είπαν τρελλή, που η μία είπε ότι είν’ ερωτευμένη κι ο άλλος ότι θέλει να μην είναι μοναχός. Κυρίως όμως ο δικός μου Μάης έχει, εδώ και χρόνια, πολλά χρόνια, έναν δίσκο βυνιλίου, με πράσινο εξώφυλλο, ανοιξιάτικο, τον τρίτο κατά σειρά δίσκο του Άγγελου Κατσίρη, αυτού του τραγουδοποιού που έγραψε τη μουσική στα Κόκκινα Πατίνια του Σωτήρη Κακίση που τα ερμήνευσε η Μαργαρίτα Ζορμπαλά κι έτσι πέρασε (για μένα) στο πάνθεον των Ελλήνων συνθετών, και που μετά έβγαλε τον πρώτο αμιγώς προσωπικό του δίσκο, το «Θα τους ξεφύγουμε» (σε παραγωγή Διονύση Σαββόπουλου, πάλι), τον τρίτο δίσκο του, λοιπόν, που δεν έκανε επιτυχία, δεν ακούστηκε στα ραδιόφωνα και, μοιραία, ξεχάστηκε, αυτόν τον δίσκο, τα τραγούδια του οποίου εγώ έπαιζα ανελλιπώς στις συγκεντρώσεις των φίλων, εκείνες τις παλιές, φορές άτεχνα, με μια κιθάρα μόνο και τα τραγουδούσα, αλλά «τι να σου κάνω πια κι εγώ Δον Κιχώτης πολεμώ για μια ανύπαρκτη αγάπη», αφού σαν κοντορεβυθούλης «δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω κι όπου φύγει, χωρίς βότσαλα στην τσέπη …», διότι «απόψε ο κόμπος έφτασε στο χτένι κι άλλο ν’ αντέξω μακριά σου δε μπορώ», αυτόν τον δίσκο, που στις αρχές κάθε Μάη, αφού τον έβαζα να παίξει στο πικάπ 2-3 φορές σερί, έπαιρνα τη σκονισμένη, μα κουρδισμένη γι’ αυτόν τον σκοπό, κιθάρα μου και έπαιζα ξανά όλα τα τραγούδια του κι ευχαριστιόμουνα, κι έκλεινα τα μάτια κι ονειρευόμουνα, ιδίως όταν έπαιζα εκείνο το τραγούδι, το πρώτο της πρώτης πλευράς, που έδωσε το όνομά του στο δίσκο, τον Μάη τον ολοκαίνουργιο:

Να ’τανε, λέει, μια Άνοιξη ολοκαίνουργια

Τούτο το θεότρελο κι απρόσμενο μπουμπούκιασμα

Να ’τανε, λέει, ένας Μάης ολοκαίνουργιος

Κι όχι αντικατοπτρισμός θολός και πλάνεμα στο πέλαγος

Από μηχανής Θεός

Εφηβικό μου όνειρο

Να πάρει ο διάολος, κι απόψε ξανά τα ίδια

Οι νοσταλγίες μου οι άρρωστες με ζώνουνε σα φίδια

Και πριν καλά – καλά στις χορδές τα χέρια μου ακουμπήσω

Οι ήχοι με πληγώνουνε, κιθάρα δε θα ξαναγγίξω

Ο ήχος σου ακριβός

Εφηβικό μου όνειρο

Αθήνα, 1 Μάη 2010

Φώτης Μπατσίλας

Υ.Γ. 1. Η μία είναι η Λένα Πλάτωνος κι ο άλλος, φυσικά, ο Διονύσης Σαββόπουλος. Εκτός αυτών, οι λοιποί "κλεμμένοι" στίχοι ανήκουν στους Χειμερινούς Κολυμβητές και τον Μίκη Θεοδωράκη.

2. Ο Μάης Ολοκαίνουργιος κυκλοφόρησε στα 1993 κι είχε 11 τραγούδια, τα εξής: Α΄ πλευρά: 1. Μάης ολοκαίνουργιος, 2. Σαλιγκαράκι, 3. Αφισοκολλητής, 4. Ανεμοδούρα, 5. Κοντορεβυθούλης, 6. Τ' άσπρο μου άλογο. Β΄ πλευρά: 1. Τ' άλλο μισό Μοσχάτο, 2. Αντιφεμινιστής, 3. Δον Κιχώτης του Γκαράζ, 4. Ένα παιδί με μια κιθάρα, 5. Τραγουδάκι της Ίριδας. Το τελευταίο τραγούδι αναφέρεται στην 7χρονη (τότε) κόρη του Κατσίρη, την Ίριδα (η οποία, νομίζω, ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα της). Εντός του δίσκου, σε χωριστό φύλλο προσφέρονταν οι στίχοι των τραγουδιών (στην άλλη πλευρά εικονιζόταν μια ζωγραφιά της Ίριδας).Όλα τα τραγούδια ερμήνευε ο Άγγελος Κατσίρης, με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή του, ο οποίος έγραψε και τη μουσική όλων, καθώς και τους στίχους (όλων, πλην του Αφισοκολλητή). Καλός δίσκος, αν και άνισος, με κορυφαίες στιγμές τον Κοντορεβυθούλη, τον Δον Κιχώτη και, φυσικά, τον Μάη. Δεν γνωρίζω εάν ο Κατσίρης μετά απ' αυτόν έβγαλε άλλον δίσκο.