ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΤΖΩΝ ΛΕΝΝΟΝ

Αν ζούσε σήμερα ο Λέννον θα είχε γενέθλια, θα γινόταν 70 ετών (κιόλας…). Αλλά δε ζει. Ο θρύλος που ακολουθεί τη μικρή αλλά … «μεγάλη» ζωή του και το έργο του παραμένει ζωντανός κι, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν θα σβήσει εύκολα. Μακάρι! Το oxy-moron, στα πλαίσια των μικρών αφιερωμάτων, αναδημοσιεύει σήμερα τους στίχους ενός απ’ τα καλύτερα τραγούδια των Μπητλς, η πατρότητα του οποίου ανήκει, κατά κύριο λόγο, στον Λέννον, μερικά κομμάτια απ’ το μυθιστόρημα του Χρήστου Βακαλόπουλου «ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΠΕΣΤ-ΣΕΛΛΕΡ» (Υπό Σκέψη 1980, Καστανιώτης 1984, Εστία 1993) που αναφέρονται στο μεγάλο τροβαδούρο και ποιητή και, τέλος, ένα ποίημα του Σωτήρη Κακίση (και) για τον Λέννον, από την ποιητική του συλλογή «ΟΛΩΝ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ» (Ερατώ, 2006), το οποίο είχα απαγγείλει στο ραδιόφωνο ως «ποίημα της σελίδας 21» τον περασμένο Φεβρουάριο, στην εκπομπή του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη RADIO PROPAGANDA - η φωνή της λαϊκής ελίτ-, στο ραδιοσταθμό «Πειραιάς, Κανάλι 1». Ιδού:

ΜΕΡΟΣ I
 

A DAY IN THE LIFE

I read the news today, oh boy

About a lucky man who made the grave

And though the news was rather sad

Well I just had to laugh

I saw the photograph

He blew his mind out in a car

He didn't notice that the lights had changed

A crowd of people stood and stared

They'd seen his face before

Nobody was really sure if he was from the House of Lords

I saw a film today, oh boy

The English army had just won the war

A crowd of people turned away

But I just had to look

Having read the book

I'd love to turn you on

Woke up, fell out of bed

Dragged a comb across my head

Found my way downstairs and drank a cup

And looking up, I noticed I was late

Found my coat and grabbed my hat

Made the bus in seconds flat

Found my way upstairs and had a smoke

Somebody spoke and I went into a dream

I read the news today, oh boy

Four-thousand holes in Blackburn, Lancashire

And though the holes were rather small

They had to count them all

Now they know how many holes it takes to fill the Albert Hall

I'd love to turn you on

ΜΕΡΟΣ IΙ

Χρήστος Βακαλόπουλος: Ο Λέννον ήθελε να γίνει ψαράς …

«…Φαντάζομαι τον Ιάσωνα να φοράει τα γυαλιά του Τζων Λέννον, είναι η μόνη μελλοντική εικόνα του Ιάσωνα που διαθέτω. Ξέρεις …ο Λέννον ήθελε να γίνει ψαράς. Αλλά απ’ τη στιγμή που δεν τα κατάφερε κατάλαβε ότι είναι ο καλύτερος. Η μόνη του αμφιβολία προερχόταν απ’ τον Μακ Κάρτνεϋ, δεν ήξερε αν ήταν καλύτερος απ’ τον Μακ Κάρτνεϋ. Έγραψε αυτό το καταπληκτικό τραγούδι που λέγεται Η μπαλλάντα του Τζων και της Γιόκο αλλά το περίεργο είναι ότι στις τελευταίες στροφές ακούγεται ο Μακ Κάρτνεϋ στα φωνητικά. Είναι ένα προσωπικό ταγούδι, θα μπορούσε να παίξει τα πάντα μόνος του, το πολύ να βοηθούσε λίγο ο Ρίγκο αλλά την τελευταία στιγμή σκέφτηκε: εδώ χρειάζομαι φωνητικά του Μακ Κάρτνεϋ. Τη στιγμή που ήταν έτοιμος να τα κάνει όλα μόνος του αναζήτησε τον Μακ Κάρτνεϋ. Κι εκείνος τραγούδησε, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ενώ εκείνη την εποχή μισούσε ο ένας τον άλλο …»

«…Συμπαθώ πολύ τον Ρίνγκο γιατί μπορεί ακόμα να ονειρεύεται ότι είναι ένας κάντρυ τραγουδιστής ή ένας διάσημος μποξέρ, ενώ ο Λέννον έχει μόνο εφιάλτες πλημμυρισμένους απ’ τη σχέση του με τον Μακ Κάρτνεϋ. Ο Τζάγγερ είναι μόνος του και γερνάει, ο Μπράιαν Τζόουνς πέθανε μόνος του αλλά ο Λέννον ζει εδώ και δέκα χρόνια με την απουσία του Μακ Κάρτνεϋ. Δεν είναι πια μόνος όπως ήταν τον τελευταίο καιρό των Μπητλς. Όταν έγραψαν το Όταν θα γίνω 64 χρονών, ήξεραν … σημασία έχουν 2-3 μήνες σκορπισμένοι μέσα σε 2-3 χρόνια που μοιράζεσαι με 2-3 τύπους. Ο Λέννον ξέρει … όταν προσπάθησε να ρυθμίσει την κυκλοφορία, να διαδώσει τη μουσική που του άρεσε, τα κατάφερε γιατί βρήκε έναν άλλο τύπο κι ύστερα οι δυο τους βρήκαν άλλους δύο κι έπαιξαν μαζί για έξη-εφτά χρόνια. Τα είπαν πέντε μήνες συνολικά, έξη το πολύ, μέσα σ’ αυτά τα έξη χρόνια. Κουβέντιασαν όσο χρειαζόταν για να βγάλουν 2-3 σαρανταπεντάρια. Αν τώρα έβγαλαν δέκα ή είκοσι άλμπουμ, αυτό δεν το είχαν υπολογίσει. Συνέβη γιατί ρύθμισαν πραγματικά την κυκλοφορία και ξαφνικά βρέθηκαν μόνοι τους γιατί είναι δύσκολο να μείνεις με κάποιον άλλο όταν έχετε αναλάβει κάτι που απλώνεται σε τεράστιες εκτάσεις. Ο ένας ήρθε εδώ, ο άλλος πήγε εκεί, βρέθηκαν εντελώς μόνοι τους. Ο Λέννον ξέρει όμως … καταλαβαίνει ότι άφησε τον Μακ Κάρτνεϋ να ρυθμίσει την κυκλοφορία κι ο ίδιος ξαναγύρισε νοερά στο Λίβερπουλ, στο Αμβούργο, αποφάσισε απλά να κυκλοφορήσει. Αν ο ένας ονειρεύεται τον άλλο, γι’ αυτό φταίνε εκείνοι οι πέντε-έξη μήνες που ρύθμιζαν μαζί την κυκλοφορία χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτα, απολύτως τίποτα…».

[Η αντιγραφή έγινε από τη δεύτερη έκδοση, αυτήν του 1984 (του Καστανιώτη), που είναι ένα διπλό βιβλίο, κάτι σαν δίσκος βινυλίου (στην άλλη πλευρά έχει το «Παραμύθια σαν Αστεία Άστρα» του Σωτήρη Κακίση). Στο τέλος του βιβλίου ο Βακαλόπουλος σημειώνει, μεταξύ άλλων: "Το βιβλίο αυτό γράφτηκε το 1980 και κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά χωρίς να καταλάβω πώς. Από τότε άλλαξαν πολλά πράγματα: …ο Τζων Λένον πήγε στον παράδεισο …" Η φωτογραφία του βιβλίου είναι από την τρίτη έκδοση.]

ΜΕΡΟΣ III

Σωτήρης Κακίσης: «Όλων οι Ιστορίες», σελ. 21 (Ερατώ, 2006)

Αθήνα, 9 Οκτωβρίου 2010

Φώτης Μπατσίλας