ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

  Η ομάδα δεν πάει καλά, αλλά εμείς εκεί: την παρακολουθούμε παντού, στο γήπεδο, στην τηλεόραση, στις εφημερίδες. Τη βρίζουμε αγαπώντας την ή την αγαπούμε βρίζοντάς την, ενδιαφερόμαστε γι’ αυτήν, γράφουμε γι’ αυτήν. Τις σκέψεις μας, τις προσδοκίες μας, τις προτάσεις μας, τις κρίσεις μας, καλές ή κακές, τα «κολλήματά» μας, τα «άγχη» μας, τις χαρές και τις λύπες μας ή, ακόμα-ακόμα, τις μνήμες μας, τις κάνουμε λέξεις, τις βάζουμε στη σειρά και γίνονται κείμενα, κείμενα για την ομάδα μας, την αγαπημένη μας ομάδα, που για χωριστούς λόγους ο καθένας την αγαπήσαμε, κι όλοι μαζί την αγαπούμε. Κι αυτά τα κείμενα μαζεύονται, γίνονται κι αυτά ομάδα, κι ενώνονται με πίνακες ζωγραφικής και γίνονται βιβλίο, όλα μαζί πια μια ομάδα, ένα είδος «καταλόγου» μιας έκθεσης ζωγραφικής για την ομάδα μας, την αγαπημένη μας ομάδα. «Ζωγραφική και κείμενα για την Α.Ε.Κ.», λοιπόν, υπό τον τίτλο «Κίτρινο και Μαύρο», όλα μαζί σ’ ένα βιβλίο, για μια έκθεση ζωγραφικής, την έκθεση του Νίκου Οικονομίδη που ξεκίνησε πριν έναν περίπου μήνα και θα διαρκέσει μέχρι και το προσεχές Σάββατο, την 15η Ιανουαρίου 2011, που έχει κι αυτή τίτλο «Η ομάδα της Α.Ε.Κ.» (στον εκθεσιακό χώρο «ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ», Ρίζου και Νικαίας 10, Πλ. Βικτωρίας).

  Ο Νίκος Οικονομίδης χρησιμοποιεί το λάδι (κυρίως) και με τη χαρακτηριστική (κι αναγνωρίσιμη) τεχνοτροπία του αποτυπώνει αγωνιστικές στιγμές της ομάδας της Α.Ε.Κ. (διότι αυτή η Α.Ε.Κ., νομίζω, μας ενδιαφέρει, η ομάδα του γηπέδου κι όχι η «ομάδα» της Διοίκησης, των δηλώσεων και των παρασκηνίων), στιγμές του παρελθόντος, πραγματικές ή και άλλες που ο ζωγράφος απλώς τις φαντάστηκε με αφορμή ή/και χωρίς. Χαρακτηριστικότερος πίνακας όλων, το γκολ του Τάκη Καραγκιοζόπουλου, εκείνο το απόγευμα μιας Κυριακής αξέχαστης, μετά από έναν επίσης αξέχαστο συνδυασμό – αντεπίθεση με τον Μίροσλαβ Οκόνσκι επί του Ολυμπιακού που μας χάρισε Πρωτάθλημα μετά από 10 ολόκληρα χρόνια (τότε τα 10 χρόνια ήταν πολλά, σήμερα τα σχεδόν είκοσι … δεν είναι).

  Ο ζωγράφος Νίκος Οικονομίδης, που έγραψε κι ένα από τα κείμενα του βιβλίου, γεννήθηκε το 1953 στο Ν. Φάληρο του Πειραιά από πατέρα Κωνσταντινουπολίτη. Σπούδασε ζωγραφική στην Αγγλία (στο Μπρίστολ και στο Λονδίνο). Η έκθεση για την Α.Ε.Κ. είναι η 16η ατομική έκθεσή του, ενώ έχει συμμετάσχει και σε πολλές άλλες. Έχει ιδιαίτερη σχέση με τη λογοτεχνία, αφού σε πολλούς καταλόγους εκθέσεών του χρησιμοποιεί ποιήματα ή κείμενα λογοτεχνών (ενώ, αν δεν κάνω σοβαρό λάθος, ετοιμάζει και μία έκθεση με ζωγραφικές εμπνευσμένες από ποιήματα σύγχρονων Ελλήνων ποιητών). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

  Εκτός του κειμένου του ζωγράφου και των πινάκων ζωγραφικής, το βιβλίο περιέχει κι άλλες «κιτρινόμαυρες ιστορίες»: δύο κείμενα του ποιητή Σωτήρη Κακίση (το ένα εξ αυτών δημοσιεύτηκε αυτούσιο και εδώ, στο oxy-moron), ένα κείμενο δικό μου (που επίσης δημοσιεύτηκε εδώ), ένα ποίημα κι ένα κείμενο του ποιητή Γιώργου Μαρκόπουλου, καθώς και άλλα κείμενα ή ποιήματα των: Κυριάκου Χήνα, Παύλου Κοντογιαννίδη, Οδυσσέα Ιωάννου, Γιάννη Καραλή, Γιάννη Κουβαρά, Γιώργου Χατζηιακώβου, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Ηλία Μαγκλίνη (2 κείμενα), Αγάπης Καρακατσάνη, Παντελή Θαλασσινού, Δημήτρη Κοσμόπουλου (2 κείμενα), Θοδωρή Γκόνη, Πάνου Κυπαρίσση, Τάσου Γαλάτη, Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη, Στάθη Σταυρόπουλου, Στέλιου Ελληνιάδη, Νίκου Γεωργαντζόγλου.

  Τον τελευταίο καιρό η αγαπημένη ομάδα μας μάς πληγώνει (σ’ όλα τα επίπεδα και κυρίως στο αγωνιστικό). Η έκθεση του Νίκου Οικονομίδη και το βιβλίο θα μπορούσε να είναι μια διαφυγή … Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, δεν έχουν την ίδια άποψη ούτε η Διοίκηση της Α.Ε.Κ., ούτε οι ποδοσφαιριστές ούτε οι παλαίμαχοι: εξ όσων πληροφορήθηκα, ουδείς εξ αυτών (!!!) επισκέφτηκε την έκθεση, πράγμα που σαφώς προξενεί εντύπωση, έστω κι αν μιλάμε για την Α.Ε.Κ…

Αθήνα, 11 Ιανουαρίου 2011

Φώτης Μπατσίλας