21 + 1 Δικηγόροι...

Όλα αλλάζουν, όλα «ανοίγουν». Η τράπουλα ξαναμοιράζεται, αλλά δεν έχει πλέον άσσους, κάτι 2άρια και 3άρια ξέμειναν, αυτά θα μοιραστούμε, μ’ αυτά θα πορευθούμε. Το παντοδύναμο κράτος, ο ρυθμιστής των πάντων, τα ρυθμίζει όλα δια …της απορρυθμίσεως: δεν ρυθμίζω τίποτα, λέει, όλα ελεύθερα, όλα επιτρέπονται, καν’τε ό,τι καταλαβαίνετε, όποιος αντέξει. «Ελεύθερος ανταγωνισμός», ωραία ακούγεται, αλλά στην πράξη ισοδυναμεί με «ζούγκλα», δυστυχώς. Κι εμείς διχαζόμαστε, κοιτάμε την πάρτη μας, τι μας συμφέρει και τι όχι. Η λέξη «συνάδελφος» χάνει πλέον το νόημά της. Συνάδελφος σε τί, άλλωστε; Κι η συκοφαντία να κυριαρχεί: αλήτες οι φορτηγατζήδες, άχρηστοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, αμόρφωτοι οι ιδιωτικοί, φοροφυγάδες οι γιατροί, προνομοιούχοι οι συμβολαιογράφοι, κλέφτες οι δικηγόροι. Όλοι εναντίον όλων, κι όλα εύκολα πλέον για τις «αλλαγές», για τις αλλαγές της φτήνιας, τις «φτηνές» αλλαγές, αυτές που, μετά τη συστηματική συκοφαντία, έχουν πλέον και κοινωνικό έρεισμα. Ναι, πολλά έπρεπε ν’ αλλάξουν, ναι, δεν πήγαινε άλλο. Απ’ αυτό όμως μέχρι του σημείου να φτάσουμε στο άλλο άκρο, η διαφορά είναι τεράστια. Διότι, το άρρωστο μέλος προσπαθούμε πρώτα να το θεραπεύσουμε, δεν το κόβουμε απ’ την αρχή. Κι αν δεν μπορούμε να το θεραπεύσουμε, αφήνουμε να προσπαθήσει κανένας άλλος, που ίσως μπορεί…

Μελαγχόλησα, και δεν κάνει (μέρες που είναι …). Γι’ αυτό ας το ρίξω στα … τραγούδια, στα τραγούδια για δικηγόρους, όπως τους είχαν παρουσιάσει οι Έλληνες στιχουργοί μέχρι τώρα, τώρα που κι αυτών το επάγγελμα «ανοίγει», τώρα που με τον «ανταγωνισμό», τις «εταιρείες», τα «υποκαταστήματα» θα είναι τουλάχιστον άκομψο να μιλάμε πλέον για «λειτούργημα», τώρα που κι η συναδελφικότητα χάθηκε οριστικά (αλήθεια, πώς μπορεί ν’ αποκαλεί πλέον ο Αθηναίος δικηγόρος «συνάδελφο» αυτόν της Επαρχίας, όταν εδώ και 20 μέρες τον έχει αφήσει μόνο του να αγωνίζεται κατά του νομοσχεδίου;), τώρα που κι οι επερχόμενες εκλογές δείχνουν πιο αδιάφορες από ποτέ, τώρα που δεν ξέρουμε πώς θα είναι αύριο ο δικηγόρος, πώς θα τον περιγράφουν τα τραγούδια… Πάμε:

1. ΤΡΑΓΟΥΔΙ (Δ. Σαββόπουλος από το «Βρώμικο Ψωμί» 1972)

Στο ’πα και το '66 ένα βράδυ βροχερό:
θα ’μαι μακριά σου τότε που θα ψάχνεις για γιατρό,
για γιατρό, για δικηγόρο να σου δώσουνε γραμμή…

Εδώ ο δικηγόρος «δίνει γραμμή» ή, καλύτερα, «έδινε»… Υπέροχο τραγούδι του Σαββόπουλου, σουξέ κάποτε στο feriale…

2. ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΡΟΫΝΤ (Δήμου Μούτση – Κώστα Τριπολίτη, με τους Μούτση, Κηλαηδόνη, Πρωτοψάλτη, από το «Φράγμα» 1981).

…δεν τη γλιτώνεις τώρα βρε μούργο
με δικηγόρο και χειρούργο…

Δικηγόρος, αυτός που σε γλιτώνει, ο υπερασπιστής! Το σχετικό κομμάτι του τραγουδιού το τραγουδάει ο Λουκιανός κάπως τσαχπίνικα!


3. ΔΙΑΖΥΓΙΟ (Κ. Τουρνάς από τον δίσκο «Υπερβολές» 1982)

Το πρωί ο δικηγόρος σου με πήρε να μου πει
πως ως αύριο το βράδυ το διαζύγιο θα βγει.
Κι’ απ’ την τράπεζα ένα γράμμα κάτι λέει για χωρισμό
μας μοιράσανε στα δύο τον κοινό λογαριασμό.

Στα δωμάτια τα άδεια σαν χαμένος περπατώ
τι θα πάρεις τι θα μείνει, έτσι ανόητα μετρώ.
Στ’ όνομά μου τι ’ν’ γραμμένο, τι αγόρασες εσύ
Κι αν μοιράζονται τα χρόνια, που εζήσαμε μαζί.

Γέμισε η ζωή μας ξένους, νόμους, μάρτυρες, χαρτιά.
Τι έχει γίνει δεν το ξέρουν, όμως ξέρουν τη ζημιά.
Σαν κοινούς εγκληματίες, μας καθίσαν στο σκαμνί.
Γιατί κάποτε οι δυο μας, αγαπιόμασταν πολύ.

Για πολλά θα σου μιλούσα, όμως γύρω σου οι φρουροί
σαν αντίδικους μας ξέρουν, σαν εχθρούς λίγο-πολύ.
Κι’ ως εδώ που ‘χουμε φτάσει τι να σκέφτεσαι απορώ...
τάχα μ’ είχες αγαπήσει, όσο σ’ αγαπούσα εγώ;

Πριν δημόσια με βρίσεις, μπρος σε ξένους πριν να πεις
κοίταξέ με και θα ξέρω αν τα λες και τα εννοείς.
Δικηγόροι και πελάτες, πήραν θέσεις εραστών
κι ό,τι αγνά είχαμε αρχίσει είναι θέμα υπογραφών.

Ο χωρισμός, το διαζύγιο, η πικρία του και … ο δικηγόρος, το κοράκι στην κηδεία ενός γάμου…

4. ΜΑΚΡΥ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΝΙΚΟ (Δ. Σαββόπουλος, από τη «Ρεζέρβα» 1979)

…δεν είχε μάρτυρες εκτός τ’ αφεντικό και τη νοικοκυρά του,
οι δικηγόροι λέγαν «ανώμαλη ψυχή, κοιτάξτε τα χαρτιά του»…

Ο υπερασπιστή δικηγόρος πάλι, που προσπαθεί να «βγάλει» τρελό τον πελάτη του για να τον σώσει… Πώς να το ξεχάσεις τούτο το τραγούδι όταν η είσοδος της «Ευελπίδων» (η πάνω, της Εισαγγελίας…) έχει στοιχειωθεί από την παρουσία του Κοεμτζή να πουλάει την αυτοβιογραφία του …

5. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ (Στ. Κραουνάκη – Λ. Νικολακοπούλου, με την Ελένη Γερασιμίδου, από το «Έκτο Πάτωμα» 1992)

Είναι μια απελπισία και η ιδιοκτησία.
Τι νομίζεις;
Άντε να πληρώνεις φόρους, για εξώσεις δικηγόρους…

Εδώ έχουμε τον δικηγόρο – παράσιτο, που τα κονομάει απ’ όλες τις μεριές. Δεν περίμενα κάτι καλύτερο απ’ τη Νικολακοπούλου…

6. ΟΛΟΙ ΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝΕ (Γ. Καραλή, με την Πωλίνα, από το δίσκο «κόντρες» 1989)

Τα παίρνουν δικηγόροι και γιατροί
Τα παίρνουν και οι μπασκετμπολίστες…
Όλοι τα παίρνουνε, κρυφά και φανερά…
Όλοι τα παίρνουνε χοντρά…

Ο Γιάννης Καραλής, στα χρόνια του σκανδάλου Κοσκωτά και της Αυριανής, μετά την τεράστια επιτυχία «με τελείωσες» και λίγο πριν (νομίζω) παρουσιάσει στους Έλληνες τον … Χρήστο Δάντη, αποφασίζει να κάνει ένα κοινωνικό σχόλιο! Όπως είναι φυσικό, ξεκινάει απ’ τους γιατρούς και τους δικηγόρους.

7. ΝΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ (Γρ. Μπιθικώτσης – Κ. Βίρβος, με τον Μπιθικώτση και τη Βούλα Γκίκα. Από το «πράσινο φως» 1973)

…Είμαι στον πόνο σου γιατρός,
στ’ άδικο δικηγόρος…

Ο Βίρβος δίνει, επιτέλους, και μια «φυσιολογική» διάσταση του επαγγέλματος του δικηγόρου: του λειτουργού της Δικαιοσύνης.

8. Ο ΕΦΡΑΙΜΑΚΟΣ (Χρ. Νικολόπουλου – Μ. Ρασούλη, με τον Μανώλη Ρασούλη, από τον δίσκο «Με τον Ομπάμα αντάμα», 2009)

Εργολάβοι, δικηγόροι
και του Εωσφόρου η κόρη
συναντηθήκαν, συναντηθήκαν,
είπαν το ’να, είπαν τα’ άλλο,
είπαν και για το παρ’ άλλο
και ξεντυθήκαν, και ξεντυθήκαν

Σχόλιο του Ρασούλη για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, στο οποίο, φυσικά, συμμετείχαν και δικηγόροι. Αλλά, τι λέω; Δεν υπήρξε σκάνδαλο, είπαν…

9. ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ (Θ. Πολυκανδριώτη – Μ. Ελευθερίου, με τον Γ. Μαργαρίτη, από τον δίσκο «Κάτσε να λογαριαστούμε», 2009 – το τραγούδι, πάντως, είναι παλιότερο, πλην ο Μαργαρίτης είν’ αυτός που το ανέδειξε).

Μου ’πανε πως θα μου κάνεις μέχρι δικαστήρια
και θα βάλεις δικηγόρους
για να περπατώ υπό όρους…

 Εδώ ο δικηγόρος συμμετέχει σε αδικία, σ’ ένα μέτριο τραγούδι, με κακούς στίχους, ενός, ούτως ή άλλως, άνισου στιχουργού, που διασώζει (και αναδεικνύει) ο μεγάλος Γεώργιος Μαργαρίτης, ο Θεσσαλός.

10. ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΒΑΡΕΘΗΚΑ (Ν. Άσιμος, από την κασσέτα «Κλάστε Ελευθέρως», 1979)

Είν’ ωραία δίχως νόμους,
δίχως τανκς στρατιωτικά,
δικαστές και δικηγόρους,
εργοδότες και σκατά.

Αυτό θα έλειπε, να ήθελε ο Άσιμος δικηγόρους…

11. ΣΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥΣ ΧΑΜΕΝΟΣ (Active Member, από τον δίσκο τους «Το Μεγάλο Κόλπο», 1995).

…για σκέψου να γινόμουνα γιατρός ή δικηγόρος
ή πόσο θα χαιρόντουσαν αν είχα γίνει φλώρος.

Για κάποιους, λοιπόν, είναι κακό πράγμα να γίνεται κανείς δικηγόρος. Μάλιστα, για κάποιους άλλους, όπως ο Γούντυ Άλλεν, είναι ακόμα πιο κακό: «Κάποιοι άντρες είναι ετεροφυλόφιλοι, κάποιοι άντρες είναι ομοφυλόφιλοι και κάποιοι άντρες δεν σκέφτονται καθόλου το σεξ, γίνονται δικηγόροι», είπε…

12. ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ (Π. Περάκη – Π. Παμπούδη, με τον Σπύρο Σακκά, από τον δίσκο «Μελωνοδία», Σείριος 1985)

Δικαστές και δικηγόροι το δεινόσαυρο δικάζουν
να τον δέσουν, να τον δείρουν, να τον διώξουν διατάζουν
διότι δάγκωσε στο δρόμο, δυνατά τον ταχυδρόμο.

Παιδικό τραγούδι, που αναπαράγει όμως τη μεγάλη εξουσία που συνεπάγεται το επάγγελμα του δικηγόρου.

13. ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ (Θ. Δερβενιώτη – Κ. Βίρβου, με τον Στελλάκη Περπινιάδη – περιέχεται σε διάφορες συλλογές)

Διαζύγιο θα πάρω
Μη με κάνεις και κρεπάρω.
Να φωνάξω μια πρωία:
Βρήκα την ελευθερία!

Με τη μουρμούρα σου και με τη ζήλεια
Το ψάρι μου ’ψησες στα δυο μου χείλια.

Κύριε δικηγόρε, γειά σου!
Βάλε κάτω τα χαρτιά σου.
Να χωρίσω να γλιτώσω,
κι όσα θέλεις θα σου δώσω.

Εδώ ο δικηγόρος είναι ο λυτρωτής, διότι το διαζύγιο σημαίνει ελευθερία. Μετά, βέβαια, αρχίζουν τα «πολλά είναι…», «και τι έκανες; Σιγά το πράμα» κ.λπ., όπως συμβαίνει με όλες τις «υποθέσεις»…

14. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΥΡ-ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ (Π. Βαγιόπουλου – Μ. Ρασούλη, με τους Οπισθοδρομικούς, τον Α. Καφετζόπουλο, τον Λ. Καρελά, τον Π. Βαγιόπουλο και τον Μπ. Τσέρτο, από τον ομώνυμο δίσκο, 1997)

Ήτανε αυτή του δρόμου
και αυτός ήταν του νόμου
μα είχε απ’ το Θεό γραφτεί

Γεια σου, κυρ εισαγγελέα
με την Τζένη την ωραία…

Για λόγους ευνόητους, το συγκεκριμένο τραγούδι δεν μπορούσε να λείπει από τούτο τον κατάλογο, κι ας μην μιλάει ευθέως για δικηγόρους. Άλλωστε, κι ο εισαγγελέας, πριν γίνει εισαγγελέας, δικηγόρος ήταν (κι ας το ξεχνάει στο ακροατήριο...)!

15. ΤΟ ΚΟΤΛΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΑΚΙ (Ν. Ξυδάκη – Μ. Ρασούλη, με τον Δημήτρη Κοντογιάννη, από «Τα Δήθεν», 1979)

Εγώ είμαι εργατόπαιδο
κι εσύ της Nομικής.
Πες μου πού παρανόμησα
όταν για λίγο νόμισα
πως θ’ ανταποκριθείς;

Κι εδώ δεν έχουμε ευθεία αναφορά σε δικηγόρο, πλην είναι τραγούδι ενδεικτικό της διάθεσης των «άλλων» απέναντι στους δικηγόρους ήδη από τα χρόνια των σπουδών. Ενδεικτικό, φυσικά, και της δυσκολίας να ρίξει κανείς γυναίκα της Νομικής...

16. Ο ΓΙΕΓΙΕΣ (Ν. Καρβέλας, από τον δίσκο του «Όλα ή Τίποτα», 1995)

Απορώ μαζί σας πώς δεν το ’χατε δει
ότι εγώ δεν κάνω για τη Νομική.
Τι σχέση έχω εγώ με δικηγορική,
με σπιρούνια και με σκουλαρίκια στ’ αυτί;

Ένας παραλίγο δικηγόρος (συνάδελφος...) ισχυριζόταν τη δεκαετία του 80 ότι τα σπιρούνια και τα σκουλαρίκια δεν ταιριάζουν σε δικηγόρους. Σ’ αυτή τη Χώρα, τελικά, όσο πιο «επαναστάτης» δηλώνεις, τόσο πιο «συντηρητικός» είσαι… Τραγούδι «της πλάκας» που πολλές φορές συγχέεται με το ανεπανάληπτο «χάσου Αραβαντινέ, κρύψου Σπυριδάκη, σας έφαγε ο Τσίτουρας κι ας είναι γεροντάκι!» (σας θυμίζουν κάτι τα ονόματα;)

17. Ο ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΣ (Γ. Ζαμπέτα – Κ. Πρετεντέρη, με τον Ζαμπέτα. Περιέχεται στον δίσκο «Τα κινηματογραφικά», 2006, αλλά και στην ταινία του Κλέαρχου Κονιτσιώτη «Η Αθήνα τη νύχτα», 1962).

Πάνω στο διαζύγιο που βγήκε με το ζόρι
δυο σπίτια μου τα «φάγανε», αυτή κι οι δικηγόροι

Αδηφάγα τέρατα εδώ οι δικηγόροι, ζουν από τον πόνο του άλλου…

18. ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΓΙΟΣ (Πασχάλης Αρβανιτίδης, από τον δίσκο «Φίλοι και Αδελφοί», 1973)

Δεν με ρώτησες ποτέ σου, αν ήθελα κι εγώ
χημικός να γίνω, δικηγόρος ή γιατρός
και έλεγες πως εγώ, δεν είμαι ικανός
ακόμα να ρυθμίζω, τη ζωή μου μοναχός

Ο Πασχάλης, πολύ προτού μπλέξει με Δικαστήρια και δικηγόρους για το γνωστό «στιγμιαίο λάθος» του, κι αφού «ξέμπλεξε» με τους Olympians, με προφορά κάπως «ξενική» τοποθετεί το επάγγελμα του δικηγόρου σ’ αυτά που ο ίδιος δεν ήθελε ν’ ακολουθήσει, αλλά (προφανώς) ήθελε ο πατέρας του, σ’ ένα τραγούδι που απευθύνεται στον πατέρα του… Εγώ, πάντως, δεν μπορώ καν να φαντασθώ τον Πασχάλη δικηγόρο, αν και τα πάνελ (της Ανίτας Πάνια) του πάνε πολύ...

19. ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΜΗΔΕΝ (Θ. Πολυκανδριώτη – Μ. Ελευθερίου, με τους Ντίνο Βρεττό και Νατάσα Μουτσανά, από τον δίσκο «Τα Ανεκτίμητα», 1995).

Γιατρό δε θέλεις παθολόγο
και δε χρειάζεσαι κανένα καρδιολόγο,
εις το εξής θα χρειαστείς δυο δικηγόρους
για να τους έχεις δωρεάν για κλακαδόρους.

Και κλακαδόροι, λοιπόν, οι δικηγόροι. Μόνο που δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς «θέλει να πει ο ποιητής». Εσείς; (οι υπόλοιποι στίχοι δε νομίζω να σας διαφωτίσουν… Ρίξτε, πάντως, μια ματιά στο stixoi.info, όπου και βρήκα το τραγούδι).

20. ΘΕΛΩ, ΜΑΜΑ, ΕΝ’ ΑΝΤΡΟΥΛΗ (Εντουάρντο Μπιάνκο – Πωλ Μενεστρέλ, με την Ελένη Παπαδάκη, 1932)

Θέλω, μαμά, έν’ αντρούλη
να…να...να...να...
Απαραίτητος δε όρος
να μη μου ζητά παιδί,
να μην είναι δικηγόρος,
δεν τον θέλω ποιητή…!

Η μεγάλη, καθώς λένε, ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη (που εκτελέσθηκε σε ηλικία 35-40 ετών στα Δεκεμβριανά ως φιλο-Γερμανή), εκπάγλου (για τότε) καλλονής, τραγουδάει ένα «ηλεκτρικό» ταγκό της εποχής και αναφέρει την ιδιότητα του δικηγόρου ως … σοβαρό ελάττωμα! Από τότε, λοιπόν… (αν και το ότι βάζει στο ίδιο τσουβάλι δικη΄γόρους και ποιητές είναι, τουλάχιστον, παρήγορο...)

21. ΖΑΜΑΝ ΦΟΥ (Τάκη Γκριτζέλη - Σ. Μπουλά, με τον Σάκη Μπουλά, από τον ομώνυμο δίσκο του, 1992)

Άγχος, στρες και αγωνία σου τη στήνουν στη γωνία:
τι να πάρω, τι να αφήσω, κάποιον πρέπει να πουλήσω.
Και γιατροί και δικηγόροι μου τα παίρνουν με το ζόρι.

Γιατροί και δικηγόροι πάλι. Αντάμα στη …λαμογιά! Τραγουδάκι σε στυλ χιπ-χοπ, όχι από τα καλά του Σάκη, σηματοδότησε την «παρακμή» του ως τραγουδιστή (και τη σχεδόν αφοσίωσή του στην ηθοποιία).

+1. ΟΔΟΣ ΣΑΝΤΑΡΟΖΑ (Βασίλης Νικολαΐδης, από τους «Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού» της Κέρκυρας του 1981, αλλά και τον ομώνυμο δίσκο του δημιουργού, 1982)

Δεν είναι από επάγγελμα, δεν είν’ αυτός ο λόγος
που πάω και στριμώχνομαι στο κακουργοδικείο,
δεν είμαι κά’νας διάσημος δα ποινικολόγος,
καλά - καλά δεν πρόλαβα να πάρω και πτυχίο.

Χωρίς κανένα έλεος τρέχω στην κάθε δίκη,
η τρίχα μου σηκώνεται στη θέα του φονιά,
όχι από οίκτο ή ανθρωπιά, μα με γεμίζει φρίκη
και σπρώχνω ψιθυρίζοντας «μια θέση ρε παιδιά!»

Αν έχεις σαν κι εμένανε απάνθρωπη καρδιά
που γουστάρει πτώματα και δικηγόρου πρόζα,
να σου πω που βρίσκεται, Σταδίου και γωνιά
εκείνο το ερείπιο της οδού Σανταρόζα.

Με συγκινούν οι συγγενείς που κλαίνε στους διαδρόμους
κι η αδρεναλίνη μ’ ανεβάζει τους σφυγμούς
σαν βλέπω αυτόν τον άθλιο μπροστά στους αστυνόμους
να σπαρταράει σαν ψάρι απ’ τους λυγμούς.

Μου φαίνεται όμως κάποτε η μέρα πως θα ’ρθεί
που θ’ απονεμηθεί στον κόσμο η Θεία Δίκη.
Εμένα θα δικάζουνε, Πολιτική Αγωγή
θα είναι όσους κοίταζα με φρίκη

Οι λωποδύτες, μαστροποί, προπάντων οι φονιάδες
θα τρέχουν συνωθούμενοι όλοι για να με δουν:
«Αυτός όταν μας δίκαζαν μας έφτιαχνε καντάδες»
και δαχτυλοδεικτούμενο θα με περιφρονούν.

Αν έχεις σαν κι εμένανε απάνθρωπη καρδιά
που γουστάρει πτώματα και δικηγόρου πρόζα,
να σου πω που βρίσκεται, Σταδίου και γωνιά
εκείνο το ερείπιο της οδού Σανταρόζα.

Αν έχεις σαν κι εμένανε απάνθρωπη καρδιά
και κομμάτι διαστροφή στο σάπιο σου κρανίο,
να σου κρατήσω ρεζερβέ κι εσένα μια γωνιά,
να δεις τα όσα γίνονται στο Κακουργοδικείο.

Ο Νικολαΐδης μιλάει μετά λόγου γνώσεως. Τραγούδι που πρέπει να μοιράζεται από τους Συλλόγους σε κάθε δικηγόρο, μαζί με την άδειά του. Για να ξέρει τι του επιφυλάσσουν τα Δικαστήρια και, ιδίως, ο ίδιος του ο εαυτός…

Αθήνα, 17 Φεβρουαρίου 2011

Φώτης Μπατσίλας

Υ.Γ.: Υπάρχουν, φυσικά, κι «άλλοι δικηγόροι». Αναφέρω μόνον 21 + 1 για λόγους συνήθειας (επειδή έτσι μου βγήκε με τα «τζιτζίκια», δηλαδή). Άλλωστε, από 22 «παίχτες» αποτελούνται τα ρόστερ των Εθνικών Ομάδων στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις…