Ο Κανόνας κι η Εξαίρεση (Sabrina, 1954)

Ο καιρός έχει γυρίσματα ή, αλλιώς, ο τροχός γυρίζει: όσα σήμερα μοιάζουν αδύνατα, αύριο γίνονται δυνατά κι ό,τι φαίνεται δεδομένο, αίφνης ανατρέπεται. Γι’ αυτό, για να συνεχίσω όπως άρχισα, ποτέ μη λες ποτέ ή, ακόμα-ακόμα, κράτα μικρό καλάθι…

Όλα τα παραπάνω τα αγνοούσε προφανώς η Sabrina (Audrey Hepburn, 1929-1993) όταν, αφού κατέβηκε από το δέντρο που είχε σκαρφαλώσει και παρακολουθήσει τον αγαπημένο της David (William Holden, 1918-1981) να φλερτάρει άλλες στο πάρτυ του, αποφάσισε, πλήρως συντετριμμένη, να αυτοκτονήσει. Κι αν την έσωσε ο Linus (Humphrey Bogart, 1899-1957), ο αδερφός του David, για εκείνην δεν είχε καμμία σημασία αφού την επόμενη μέρα έφευγε για το Παρίσι, να σπουδάσει μαγειρική και να ξεχάσει.

Κι όταν επέστρεψε, μετά από 2 χρόνια, μεταμορφωμένη και ώριμη, δεν προσπαθούσε πλέον ν’ αγγίξει το φεγγάρι, αλλά το φεγγάρι προσπαθούσε ν’ αγγίξει εκείνην: ο τροχός είχε γυρίσει κι ο David είχε ενθουσιαστεί μαζί της και την ήθελε. Διάφορες συμπτώσεις όμως θα φέρουν δίπλα της τον Linus, έναν γιάπη που έως τότε μόνο η δουλειά και τα κέρδη τον ενδιέφεραν, ο οποίος την ερωτεύεται, την κάνει να ξεχάσει τον David και την κάνει δικιά του.

Ο Billy Wilder (1906-2002), ο σπουδαίος αυτός σκηνοθέτης, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τον μύθο του ασχημόπαπου που έγινε κύνκος, του γυρίσματος της τύχης, και μας δείχνει για άλλη μια φορά, σ' αυτήν την ανάλαφρη ταινία του, ότι όλα είναι εφικτά, όλα γίνονται, αρκεί να υπάρχει λίγη τύχη κι ίσως λίγο (ή πολύ)… Παρίσι! Επί της ουσίας ότι «όλα γίνονται» μεν, πλην συνήθως (ή, σχεδόν πάντα) δεν γίνονται, αν δεν συντρέξουν κάποιες προϋποθέσεις (ναι, για τα … Παρίσια ομιλώ). Κι όλοι, βέβαια, ξέρουμε τη συχνότητα των Παρισίων…

Το Παρίσι, λοιπόν, η μεταμόρφωσις, αυτό που είναι κανόνας στον κινηματογράφο, είναι δυστυχώς στη ζωή εξαίρεση. Κι όπως λέγεται και στην ίδια την ταινία «κανένας φτωχός δεν χαρακτηρίστηκε προοδευτικός επειδή παντρεύτηκε έναν πλούσιο»!!! Κανένας!

Αθήνα, 23 Ιουνίου 2011

Φώτης Μπατσίλας