Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΟ ΠΑΛΙΟΘΗΛΥΚΟ



Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, ένα βαλσάκι, πέρα-δώθε το σώμα, πέρα-δώθε το μυαλό, πλήκτρα κυρίως και λίγα κρουστά, μια νοσταλγία μα κυρίως μια πικρία, για το καλοκαίρι που έφυγε, γι’ αυτά που πήρε μαζί του, ναι, γι’ αυτήν…


Δεν το περίμενα απ' το καλοκαιράκι.
Πώς μπόρεσε, άραγε, αυτό να το κάνει σε μένα,
ξαφνικά να φύγει κλεφτά και να πάρει και σένα;

Απ’ όλη την παρέα, ο Φώτης απ’ τη Ζυρίχη είν’ αυτός που το θυμάται ανελλιπώς. «Εκείνο το τραγούδι που μιλάει για Σεπτέμβρη», λέει, και θυμάται τον δίσκο του Άγγελου Κατσίρη, το «Θα Τους Ξεφύγουμε», που κυκλοφόρησε προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80 κι εμείς οι ανήσυχοι έφηβοι (τότε), που ξέραμε τον Κατσίρη από τα «Κόκκινα Πατίνια» (του Κακίση και της Ζορμπαλά) και δεν αφήναμε τίποτα να μας ξεφύγει, τον αγοράσαμε αμέσως και τον ακούγαμε συνέχεια, άλλος σε βινύλιο κι άλλος σε κασσέτα, και τον μάθαμε απ’ έξω:


Δε συμβιβάζομαι με το χλωμό Σεπτέμβρη.
Στη γωνιά του δωματίου θα κρυφτώ,
με τα μάτια κλειστά κρυφά θα ονειρευτώ.

Ο δίσκος σημείωσε σχετική επιτυχία. Οι παραγωγοί του Δευτέρου Προγράμματος, ιδίως οι νεώτεροι (ο Γιώργος Μητρόπουλος, η Έλενα Διάκου, η Ζέλια Μητσάκου, η Μαρίνα Λαχανά κ.α.), αλλά και κάποιοι απ’ τους παλιότερους (π.χ. η Έφη Μεταλληνού) έπαιζαν συχνά τραγούδια του δίσκου. Το «Χρόνια Πολλά, Θείε Αλέξη», στο οποίο τραγουδούσε και ο Σαββόπουλος, το «Θέλω να ’μαι Αλλού», το «Τάχα μου Πολυφωνία», αλλά, κυρίως, το «Παληοθήλυκο»:

Πού με πας;
Αχ παλιοθήλυκο λαμέ κι αστραφτερό,
σαν τον Σεπτέμβρη
είσαι πικρό, μα δεν μπορώ ν' αντισταθώ.
Σε θέλω...
αχ παλιοθήλυκο, σε θέλω ό,τι κι αν πω,
κι ας ξέρω
πως όταν σε ζητώ εσύ δεν θα ’σαι εδώ.

Έως το τέλος Αυγούστου, κάθε χρόνο, η παρέα είχε σκορπίσει. Ο Αντρέας στην Ελβετία, ο Τάκης στην Κοζάνη, η Λίτσα στη Θεσσαλονίκη. Μέναμε δυο-τρεις τελευταίοι, «να βγει ο Αύγουστος, και μετά», λέγαμε, κι ας είχαμε εξεταστική, κι ας ξέραμε πως «τέλειωσαν τα ψέματα». Θυμάμαι σαν τώρα, 1 Σεπτέμβρη 1992, μετά την Αλόννησο, στο «Ναυάγιο», να χορεύω βαλς με τη Χριστίνα, με βερμούδα και σαγιονάρες ακόμα, κι έξω είχε αρχίσει να βρέχει. Την άλλη μέρα φεύγαμε κι οι δυο για την Αθήνα, αδιάβαστοι (φυσικά) και ανικανοποίητοι, όπως οι περισσότεροι, άλλωστε…


Αρχές Σεπτέμβρη τώρα τι να περιμένω;
Με σκυμμένο κεφάλι ξανά στην Αθήνα γυρνώ.
Τη λιακάδα στα μάτια σου δεν θα την ξαναδώ.
Τρελό μου μπλέξιμο, ξανθό μου καλοκαίρι,
με μισάνοιχτο φερμουάρ σε φουστίτσα κοντή,
στων μαλλιών σου το χείμαρρο μέσα βουτάω κι ό,τι βγει.
Πού με πας;

Τώρα που σκορπίσαμε για τα καλά, μπαμπάδες και μαμάδες οι πιο πολλοί, οι αποστάσεις μίκρυναν μα έγιναν διπλάσιες, σταματήσαμε να τραγουδάμε, σταματήσαμε να μιλάμε, και μόνο κάποια «παλιοθήλυκα λαμέ κι αστραφτερά» μας θυμίζουν, πού και πού, τα χρόνια που χορεύαμε βαλς, τα χρόνια που για όλα έφταιγε το καλοκαίρι που έφυγε…


Αθήνα, 1 Σεπτέμβρη 2011

Φώτης Μπατσίλας


Υ.Γ. Μπορείτε να ακούσετε το «Παληοθήλυκο» του Άγγελου Κατσίρη στη διεύθυνση: www.youtube.com/watch?v=4qSrB55JGVM

 

4 σχόλια:

  1. Οπως το φθινοπωρο : "μπορει να σ`έφερε η χαρα μπορει να σ`έφερε η λυπη...."
    http://www.youtube.com/watch?v=bli7rwrRBpM
    Η.Β

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Αρχές Σεπτέμβρη τώρα τι να περιμένω;
    Με σκυμμένο κεφάλι ξανά στην Αθήνα γυρνώ."
    Καθε χρονο, αρχες Σεπτεμβρη, αυτο το τραγουδι μου ρχετε στο μυαλο.
    Η παρεα που σκορπουσε, οι αλλοδαπουλες που ειχαν φυγει μια-δυο βδομαδες πιο πριν, τα βαλς που θα ταν τα τελευταια, μεχρι το επομενο καλοκαιρι.
    Οσο για το βαλς αυτο, που αναφερεις, το θυμαμαι σαν σημερα.
    Να σαι καλα να μας θυμιζεις τετοιες στιγμες.
    ο Φωτης...απο την Ζυριχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αγγελε θυμασαι τη λυκοβρυση;;;τα τραγουδια σου δεν ξεκινησαν εκει;;;την πρωτη κιθαρα τη θυμασαι;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή