ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ

Τα έχουν πει αυτά οι καλλιτέχνες:

«Η απουσία σου βροχή

περνάει στα κόκαλά μου

και της ψυχής σου η αποχή

τραντάζει την καρδιά μου»

(Σπύρος Γιατράς – τραγούδι σε μουσική Αλέκου Χρυσοβέργη με τον Νίκο Μακρόπουλο, με τίτλο «Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης».)

Ή:

«Η απουσία σου φωτιά

καίει σώμα και καρδιά …»

(Σταμάτης Γονίδης)

Ή, ακόμα-ακόμα:

«Βαρέθηκα τις νύχτες μόνος να περνώ,

γύρνα κοντά μου γύρνα σε παρακαλώ,

λίγο ακόμα και το νιώθω πως θα τρελαθώ

στην απουσία της αγάπης πως ν’ αντισταθώ»

(Δημήτρης Παρασκευόπουλος – τραγούδι του Γιώργου Καμπουρίδη με τίτλο «Μείνε κοντά μου μια ζωή»).

Κακό πράγμα, λοιπόν, η απουσία, βροχή, φωτιά κι όλα τα δεινά του κόσμου ετούτου. Φανταστείτε δε να είναι αναγκαστική αυτή η απουσία. Ε, τότε, μα τω Θεώ, είναι τρελαίνεται κανείς: θέλεις κάτι και στο στερούν, δικαιούσαι να έχεις κάτι και στο αφαιρούν, έχεις δικαίωμα, πρέπει να βρίσκεσαι κάπου, να κάνεις κάτι και, αναγκαστικώς, με τη βία δηλαδή (μη φοβόμαστε τις λέξεις!) σε απομακρύνουν απ’ αυτό. Κατάσταση, κυρίες και κύριοι, ανυπόφορη, μπορείτε να το νοιώσετε, μην επεκταθώ περισσότερο.

Κάπως έτσι, λοιπόν, αισθάνθηκα την Τετάρτη το βράδυ, 17 Νοέμβρη, ανήμερα της γιορτής του Πολυτεχνείου, όταν με ρίγη συγκινήσεως παρακολούθησα την εκπομπή «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα» του κ. Στέλιου Κούλογλου, «μετά από δύο χρόνια αναγκαστικής απουσίας», όπως εδήλωνε με κάθε ευκαιρία, φανερά συντετριμμένος, ο ίδιος ο δημοσιογράφος και παρουσιαστής της εκπομπής! Εξαναγκάσθηκε για δύο ολόκληρα χρόνια ο δημοσιογράφος και έμεινε μακριά από την ΕΡΤ, εστερήθη το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής (πώς το άντεξε, άραγε;), δεν προσέφερε στο Κοινό όλα όσα μπορούσε, ήθελε και εδικαιούτο να προσφέρει, και το κοινό, φεύ!, στερήθηκε τις εκπομπές και τις υπηρεσίες εν γένει του δημοσιογράφου αυτού. Σκοταδισμός!

Ευτυχώς όμως σ’ αυτή τη Χώρα τα πράγματα αργά ή γρήγορα αλλάζουν, η νομιμότης κάποτε αποκαθίσταται κι όλα πλέον λειτουργούν εν πλήρη τάξη και κατά τους θεσμούς. Έτσι, απεκατεστάθη και στην ΕΡΤ η ομαλότης, ο ίδιος ο άνω δημοσιογράφος ανέλαβε αρχικά θέση στο Δ.Σ. της Εταιρείας απ’ όπου, κατά την αρχική του δήλωση, παραιτήθηκε προκειμένου, όπως ήταν φυσικό και δίκαιο, «μετά από δύο χρόνια αναγκαστικής απουσίας» (μην ξεχνιόμαστε: «αναγκαστικής»), να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει, εκεί όπου δικαιούται, στη μικρή οθόνη της κρατικής τηλεόρασης. Από την προηγούμενη Τετάρτη, λοιπόν, ξανά στις οθόνες μας το «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα» (δεν γνωρίζω δε, συγχωρέστε με, εάν επανέρχεται και η έτερη εκπομπή του δημοσιογράφου, η «Θεματική Βραδιά»)!

Αντιλαμβάνεσθε, πιστεύω, τον ενθουσιασμό μου. Εύχομαι και ελπίζω ο κ. Κούλογλου, αν και παραιτήθηκε από τη θέση του στο Δ.Σ. της ΕΡΤ, να πιέσει δια των εκπομπών του ώστε ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας να προβεί σε όλες τις δέουσες ενέργειες για την πλήρη αποκατάσταση της νομιμότητας και αξιοκρατίας στην ΕΡΤ, και να επιστρέψουν άμεσα στις θέσεις που «αναγκαστικά» (χωρίς τη θέλεσή τους) στερήθηκαν όλοι οι των κατά το παρελθόν διωχθέντες (όπερ δέον όπως καταστή περίπου λαϊκόν αίτημα ...). Τα ονόματα είναι πολλά, θα αναφέρω δυο-τρία, ενδεικτικά, νομίζω, του μεγέθους της αδικίας και της μεθόδου των «αναγκαστικών απουσιών»: Βαγγέλης Παπαδόπουλος, Μαρία Αλιφέρη και, φυσικά, Νίκος Μαστοράκης! Κύριε Κούλογλου, στηριζόμαστε πάνω σας. Μην μας απογοητεύσετε!

Αθήνα, 19 Νοεμβρίου 2010

Φώτης Μπατσίλας

Υ.Γ. Στις φωτογραφίες κατάσειρά: 1. Ο Στέλιος Κούλογλου, 2. Ο λαϊκός τραγουδιστής Γιώργος Καμπουρίδης, 3. Το σήμα της εκπομπής «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα» και 4. Η Μαρία Αλιφέρη (που την αγαπούμε και, φυσικά, «μας αγαπά»).