Τι απέγινε η Φλώρα Νόρνταλ – Μουνκ…

Τι απέγινε η Φλώρα Νόρνταλ – Μουνκ…

Περπατώ στους δρόμους της Νεάπολης, Δαφνομήλη, Νικηφόρου Ουρανού, Ασκληπιού και Τσιμισκή, κι ο νους μου ξαναγυρνάει στη Φλώρα. Δανέζα κι Ελβετίδα και μετά Αμερικανίδα, παντρεμένη και χωρισμένη, αδιάφορη για όλα, αλκοολική, όχι για όλα συνεπώς, όχι ναρκωτικά, αλκοόλ μόνο, κρασί κι ουίσκι ιρλανδέζικο, φτηνό κι ακριβό, ό,τι βρεθεί τέλος πάντων, σ’ ακριβά ξενοδοχεία και σε φτηνές ταβέρνες, Νεάπολη και Κέντρο, και Χίλτον και Απότσος, ταπεινή και ταπεινωμένη, ο έρωτας γαρ, η πράξη δηλαδή, παντού και πάντα και μ’ όποιον. Και μετά ήρθε ο Αντρέας, ανάμεσα στους αυτοεξόριστους αμερικανούς πράκτορες, τους ομοφυλόφιλους, τον Φιλόσοφο, την Γκρέτε και τον Κακομοίρα, σκέτη παρωδία, σκέτη απόλαυση όμως, τέρμα τα «κρο – κρο», να τερματισθούν τα πάθη τα πολλά, να την κυριεύσει το πάθος το ένα, το μοναδικό, μα δεν μπορεί ν’ αντέξει, να κρατηθεί, κρο πάλι, κρο…

Δεν έδινε σε κανέναν την διεύθυνσή της, δεν τη μάθαμε κι εμείς, κάπου εδώ, Νεάπολη, πού όμως; Είναι κι οι μέρες τέτοιες, μυρίζουν μπαρούτι όπως και τότε, Ιουλιανά και Μνημόνιο, αχ Φλώρα, πού να ’ξερες πως όλος ’κείνος ο κόσμος έμελλε να ζήσει Χούντα και Μεταπολίτευση, κι Αλλαγή κι Εκσυγχρονισμό, για να καταλήξει, να καταντήσει δηλαδή, στα Μνημόνια, των Ξένων πάλι, των Ξένων πάντα.

Το δασάκι του Αγίου Χαραλάμπου, περιοχή Χίλτον, Ιλίσια, είναι μικρή Φλώρα, Ματθίλδη τη λένε, μας του εξάπτει εκτός των άλλων το πάθος για τα Κοινά, για τον Αγώνα, το Μαζί και το Δίκαιο, ναι, κρο, το ξέρω, δεν φοράς καλλυντικά, αλλά και ’κείνη όμορφη είναι, και νέα, κρο, κι εν τούτοις σου τηλεφώνησε πολλές φορές, μα εσύ είχες βγάλει τη φίσα του τηλεφώνου και γύριζες με τους σιχαμερούς πράκτορες, τι ν’ άκουσες, άραγε, απ’ αυτούς, ποιες πλεκτάνες, ποια μυστικά σ’ εξαφάνισαν, Φλώρα;

Στρατής Τσίρκας, Γιάννης Χατζηανδρέας δηλαδή, Χαμένη Άνοιξη, Ιουλιανά, Σωτήρης Πέτρουλας, στους δρόμους της Νεάπολης πάλι την Φλώρα ψάχνω, Δίσεχτα Χρόνια, μια νέα τριλογία μετά τις Ακυβέρνητες Πολιτείες, μετά τη Λέσχη, την Αριάγνη και τη Νυχτερίδα, την Φλώρα ψάχνω, το Ωροσκόπιο, η πρόβλεψη της δικτατορίας, και μετά η Κλεψύδρα, λίγο-λίγο, σιγά-σιγά ν’ αδειάζει, Φλόκα και Ζώναρς, Βάρναλης και Σεφέρης, Μίκης και Λαμπράκηδες, Γέρος και Καραμανλής, Τόνυ Σπολέτο, «Μητσοτάκη κάθαρμα», θα γίνεις δασκάλα, Φλώρα, η διατροφή μειώνεται, κρο, Μπέρτυ και Μπρον, Άλφυ, Τσάρλυ και Φρόλιας, κρο, κι Αριστοκλής και, αλίμονο, Γκας, πού σε πήγαν, Φλώρα, δεν πρόλαβε να μας το πει ο Τσίρκας, χάθηκε ’κείνη η Άνοιξη, χάθηκες κι εσύ, Φλώρα, μην χαθεί και τούτη η Άνοιξη, μην χαθεί…

Αθήνα, 31 Μαρτίου 2012

Φώτης Μπατσίλας

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες του Τσίρκα ανήκουν στο αρχείο της Αντιγόνης Χατζηανδρέα και δημοσιεύτηκαν στο www.tsirkas.ekebi.gr απ’ όπου και τις πήρα.